Beta Touhou

1) Nie przestaję dopóki Momotaro nie zostanie choćby przytulony przez Meiling. I dopóki nie sklepie Rumii chociaż raz podczas sesji. I generalnie dalej też zostaję. Nawet jeśli do wspomnienych rzeczy nigdy nie dojdzie.
2)No cóż. Easy i Normal powinny być jak jakieś typowe, nie za trudne cRPGi/action RPGi. Hard to Monster Hunter. Lunatic to Dark Souls (taka sama ilość potencjalnego failu, ale mniej śmierci), tudzież, zważywszy na drużynowy charakter i różnorodność postaci, Shin Megami Tensei. Czyli, generalnie, większy challenge.
3) Statystyki są prawie dobrze. Generalnie, przydałoby się ujednolicić, ile może oznaczać dana różnica od poziomu 100. No i, koniec końców, przydało by się trochę turlando, nie wszystko można sprawiedliwie rostrzygnąć arbitrażem. Generalnie proponuję takie rozwiązanie "testów przeciwstawnych"
-MG decyduje, w jakim stopniu różnica między poziomami cech powinna wpływać na szanse sukcesu. W jednych sytuacjach jeden punkt może dawać taką samą przewagę, jak w innych 5. Będzie to "mnożnik różnicy"
- Przy równych cechach i braku zewnętrznych modyfikatorów szanse to czyste fifty-fifty. Gdy zachodzi różnica między wartościami cech, szansa na sukces postaci z większą cechą rośnie o różnicę cech pomnożoną przez mnożnik. Turla się za sukces postaci z większą szansą, jeśli rzut k100 zfailuje, wygrywa ten słabszy.
4) Jakiś malowniczy opis byłby na miejscu, ale generalnie wymaganie od graczy jakiegoś nie wiadomo jak dokładnego opisu grejzu mija się z celem. Mechanicznie, lepiej potraktować to jako lepszy atak, ewentualnie dodatkowe utrudnienie. Wciąż, bonusy do prawdopodobieństwa sukcesu za fajne opisy byłyby miłe.
5)Postacie mogą zostać, nawet jeśli wydarzenia z przerwanych sesji zostałyby anulowane.
6)Mniej blizn i śmierci. Mniej Komachi nagle idącej zabijać. Generalnie, interpretacja warunków walki, która by tu najlepiej pasowała, znajduje się w fanfiku Average Joe in Bullet Hell: w ramach Zasad Kart Zaklęć ataki nie zabijają niezależnie od ich pierwotnej natury. Walka wręcz i dystansowa są wyważone jak w Hisoutensoku.
Można ewentualnie, w ramach zgodności z kanonem, odjąć łatwe wyciąganie danmaku bez żadnego źródła przez ludzi z Zewnątrz. Postacie powinny generalnie przedstawiać poziom 2-3 Stage Bossa, ale być w stanie pokonać nawet te generalnie wyższe postacie. Jakby nie patrzeć, Meiling w Hisoutensoku może pokonać Sakuyę czy nawet Remilię. W walkach na Karty Zaklęć nie ma miejsca na żadne kyuu~ czy inne wywoływanie u kogoś śmierci z kaprysu, czy mieszanie w granicy między życiem i śmiercią. Master Spark i wszystkie pochodne są oczywiście zawsze dozwolone. W bezpośrednim starciu oczywiście, Yukari, Flandre, Yuyuko, czy Yuuka powinny bezproblemowo sklepać początkującą postać, dzięki czystemu skillowi, jeśli ta nie wykorzysta wszystkich możliwych opcji zdobycia zawczasu przewagi (oczywiście, zwłaszcza na początku, może być tych opcji po prostu za mało)

W Tale of Phantasmal Land Bad End oznacza wypadnięcie postaci gracza z gry. Czyli, z punktu widzenia gameplayu, "śmierć", ale nie faktycznie. Choć karta postaci idzie do wyrzucenia zARCHIwizowania (nie wiem po co rzuciłem tego suchara, ale Forgus ma chyba jakieś archiwa, więc jest gites)

Zaś w MYON, o ile walki in gremio nie są śmiertelne, przegrana bądź co bądź powoduje, że postać/ie nie mogą w tym momencie powstrzymać sprawcy incydentu/przebić się przez jego podwładnego/falę wróżek i generalnie Wielki Zły Tygodnia^TM ma więcej czasu na wprowadzenie w życie swoich planów. To samo, jeśli gracze ciągle się wycofują, by odnowić życia i karty.

Wróżki też umierają. Wiadomo, że ludzie nie umierają od danmaku, bo wtedy całe to kombinowanie by się mijało z celem. Ewentualnie można uznać, że Reimu generalnie opracowało idealną broń nie-zabójczą, z której wszyscy korzystają (co mogą), bo jest wiele sytuacji, gdy potrzebna jest konkretna siła ognia, ale czyiś nagły zgon już nie.

Momtaro taki był ciekawy zdolności maga Astrophela. A tu cośtakiego. Nagle pojawiło się dziwne cieniste "cóś". WTF? Wróżka ciemności? Łowca, po ujrzeniu dziwnego zjawiska, sięgnął za plecy i wyciągnął z podprzestrzeni swojego Glocka 18. Na lewej i prawej stronie suwadła można było dostrzec parę niewielkich run. Momotaro odciągnął suwadło, a z wyrzutnika łusek dostrzec można było zielonkawy błysk. Puścił suwadło, a to z metalicznym trzaskiem wróciło do początkowej pozycji, zakrywając całą lufę. Broń byłą gotowa do strzału, ale łowca jeszcze nie wymierzył jej w nieznajomą istotę. Rzekł tylko:
-No nawet sobie pogawędzić nie można. Co to za dziwne coś? Czuję nieprzyjemne wibracje.

So... nanoka.

blisko, blisko...


Raion, otwarłem lodówkę i zaatakowała mnie zimna, lodówkowa logika: skoro teraz, zamiast 1 sesji z 4 graczami masz 2 sesje po 3 graczy (łącznie 6), to niby jak jest ci teraz łatwiej?

Momotaro dostrzegł, że jednak, być może, odrobinę przesadził w swojej podejrzliwości, i stwierdził:
- No, w sumie racja, możemy się tym zająć. Tylko uważaj maleńka, nie lubię niegrzecznych dziewczynek. Spróbuj tylko coś wywinąć, a poczujesz ból tysięcy youkai, które broiły w moim rewirze.

Nawet jeśli mój "body count" to tylko paręset, meh.

Ja miałem przed tutejszymi wyczynami okazję pyknąć parę sesji w WRFPIIed, jak zapewne wielu (i jak zapewne wielu, interpretacja "the way it's meant to be played" brzmiała "bród, smród i ubóstwo, do niczego nigdy nie dojdziecie". No, może poza ostatnią sesją w której grałem, która rzeczywiście dała okazję na trochę czystego, brutalnego combatu, skradania i otwierania różnych zamków wytrychem - Adzi always plays a thief), oraz poprowadzić dwie sesje dungeon crawlowe w ultra-oldschoolowym stylu retroklona Swords&Wizardry (ALE JAK TO NIE MA KLASY ZŁODZIEJA TAK TO WSZYSCY GRABIĄ LOCHY WIĘC WSZYSCY SĄ ZŁODZIEJAMI DEAL WITH IT)

Na poważnie, to bardzo lubię konstruktywną krytykę. Bo jest konstruktywna. Natch.