Beta Touhou

- Twój wybór. Spróbuj odciągnąć ode mnie to coś gdy będę zabierał poszkodowaną. - rzucił Milan w kierunku wróbla.
Jeśli znajdzie się w bezpiecznej odległości od węża to zanurkuje po wróżkę, zgarnie ją, wzniesie się jak najszybciej z powrotem ponad drzewa zanim bestia się zbliży i poleci prosto do świątyni, ale jeśli ślepy towarzysz nie zdoła odciągnąć gada to nie będzie ryzykował.

- Co? - zdziwił się chłopak.
Stracił wzrok od spojrzenia w oczy temu czemuś? Ciemność i jakieś plamy... Nie, z pewnością przynajmniej częściowo widzi. Krótką chwilę mu zajęło dojście do siebie i zrozumienie co się w ogóle stało. Ten atak musiał najwidoczniej wyrzucić go z rzeczywistości. Dawno nie zdarzyło mu się znaleźć w sytuacji na tyle niebezpiecznej by jego zdolność sama zadziałała. Ostatnio to było chyba rok temu gdy podczas wizyty u Patchouli napadła go zbiegła Flandre. Tak czy inaczej, powinien wrócić chyba jak najszybciej. Co prawda stwór nadal tam jest i raczej nie zmienił swojego nastawienia, ale głupio byłoby żeby temu wróblowi coś się stało, nie może go tak zostawić.
Nie zastanawiając się wrócił tam skąd znikł zanim samo wyrzuci go. Przez tę chwilę jego nieobecności chyba nic się nie wydarzało. Trwało to na tyle krótko, że nawet nie zaszkodził mu ten skok, ponieważ ledwo, ale zdołał utrzymać się w powietrzu. Rozejrzał się w miarę możliwości, bo plamy wciąż ograniczały mu pole widzenia. Phor jest i wygląda na nienaruszonego, Sapphire leży na ziemi nie dając oznak życia, ale kto przejmowałby się w takiej chwili wróżką, a wąż raczej nie uciekł, bo wciąż słychać było syczenie. Lepiej nie patrzeć już na tego gada.
- Jesteś cały? - zapytał znajdującego się obok pół-youkai - Jakby coś to mogę odprowadzić cię do świątyni. Tam to bydle raczej za nami nie podąży. Swoją drogą, jeśli to potrafi powalić samym wzrokiem to wsparcie kapłanki może okazać się niezbędne.

- To, że coś umiem nie znaczy, że chcę narażać swoje życie. Nawet nie potrafię jeszcze tego kontrolować. - obraził się słysząc, że ktoś przecenia jego możliwości, choć jednocześnie pochlebiało mu to, że ktoś zwrócił na niego uwagę.
Westchnął i zwrócił się do Marisy.
- Jak tak bardzo ci zależy na nagrodzie to daję ci wolną rękę jeśli chodzi o jej wybór, bo i tak nie zagarnę jej całej dla siebie. Co do tych zatyczek, mam nadzieję, że będzie to coś bezpieczniejszego od tej dzisiejszej miotły. Jak nie, sam sobie poradzę ze znalezieniem czegoś odpowiedniego.
Po dzisiejszym wypadku nie miał ochoty być jeszcze raz królikiem doświadczalnym. Z pewnością zdoła znaleźć coś bezpieczniejszego w swoim domu.

Słowa poltergeista podobnie jak tengu poraziły Milana.
- Jak mogę nie obawiać się śmierci? Jestem człowiekiem, żyję i chcę żyć. Czy jestem tu jedynym, któremu nie spieszy się na tamten świat? - zapytał się spoglądając na stojących wokół. - Swoją drogą - ponownie zwrócił się do Ayi - skoro to jezioro to dlaczego nie poślecie kapp czy innych wodolubnych youkai do jego zbadania?

Chłopaka zamurowało na dźwięk ostatnich słów tengu.
- COOOOOOOOOOO?! - wykrzyknął - Jak to "powinien sobie poradzić" skoro "ludzie znikają"? Mam być przynętą? Mam się podłożyć jakimś wodnym monstrom tylko po to byście mogli napisać jakiś durny artykuł? TAK?! Ledwo co uszedłem z życiem kilka minut temu i znowu mam je ryzykować? Czy zdajecie sobie sprawę z tego co robicie? Czy cudze życie nie ma dla was żadnej wartości? A zapłata? Sugerujecie, że jakakolwiek zapłata jest warta pakowania się w sytuację, z której nie mam prawie żadnych szans na wyjście? HA?! Gdzie jest to wasze zmniejszenie ryzyka? Kto mnie uratuje w razie wypadku? Duch? A może to coś z dna jeziora nagle zmieni zdanie i ocali mnie? Żartujecie sobie? CZY CZYJAŚ ŚMIERĆ JEST NAPRAWDĘ TAKA ŚMIESZNA? MACIE WY W OGÓLE ROZUM I GODNOŚĆ CZŁO... - tu histeryczny słowotok przerwała mu utrata głosu i oddechu.
Pochylił się, wziął kilka głębokich wdechów, odkaszlnął i jeszcze zanim spowrotem podniósł głowę rzucił wrogie spojrzenie Ayi.
- Przepraszam! Bardzo przepraszam! Trochę za bardzo mnie poniosło. - powiedział powoli i spokojnie lekko zachrypniętym głosem pozbawionym już złości - Wracając do tematu. Ta nagroda, jakaś górna granica jest? Zazwyczaj działam bezinteresownie, ale skoro jako człowiek mam tyle ryzykować to liczę na coś wyjątkowego. Normalnie nie pcham się śmierci pod kosę, więc żadne symboliczne wynagrodzenie mnie nie przekona. Pieniądze... - przerwał i rozejrzał się dookoła - To nie świat zewnętrzny, zbyt wiele za nie nie kupię.  No i pieniądze niszczą ludzi. Może wy, tengu, możecie zaproponować coś czego nie znajdę nigdzie indziej w tym świecie? Zaskoczcie mnie.
Po chwili uświadomił sobie, że zaprzecza sam sobie szukając odpowiedniej nagrody jednocześnie twierdząc, że nie ma w zwyczaju o nią prosić. Zarumienił się, założył ręce i zrobił nadąsaną minę.
- Nie żeby mi zależało czy coś. Po prostu wysoko cenię swoje życie. Równie dobrze mogę wrócić do domu i zapomnieć o całym dzisiejszym dniu. - wytłumaczył się cichym głosem.

Milan odsunął się na bezpieczną odległość od Marisy, spojrzał na Ayę i pokręcił głową.
- Ej! Na nic jeszcze się nie zgodziłem. Zanim ktokolwiek gdziekolwiek się uda chcę dowiedzieć się dlaczego akurat ja zostałem tu ściągnięty i w jakim celu. Chcę by to zostało powiedziane tu i teraz, bo nie chcę tracić czasu skoro i tak prawdopodobnie zrezygnuję bez względu na to czym jest to zadanie. Przyszedłem tylko dlatego, że z listu, który dostałem nic nie wynika, a jestem ciekaw co miałbym zrobić, jakie ryzyko się z tym wiąże i co dostałbym w zamian. Słucham. Co macie do powiedzenia?

Nie pozostaje nic innego jak pokręcić się po okolicy świątyni w nadziei na to, że natrafi albo na zbiegłą Cirno albo na to co goniła albo na coś jeszcze innego. Skoro jak dotąd nie otrzymał żadnej pomocy to nie pozostaje mu nic innego jak szukać wróżek i zwojów na własną rękę po śladach. Jak nie natrafi na nic na ziemi to sprawdzi jeszcze z powietrza. Gensokyo aż tak duże nie jest by znalezienie trzech wróżek lub przynajmniej kogoś kto wie gdzie się podziewają było niemożliwe.