Beta Touhou

- Nie przejmuj się, nie mogłeś się tego spodziewać - powiedział do Kaniego.
- Dziękuje za pomoc Sakuja. - popatrzył przez chwile na służącą i wpadł na pomysł, aby odreagować "stres".
- Sakuja~! Czy ty nie jesteś przypadkiem Tsundere~? - uśmiechnął się figlarnie w stronę Sakuji.

- Maja szamankę, szamankę i masę cieciów do roboty którzy rzucają toporami jak panna Sakuja nożami... - powiedzial syczac z bólu. Sakuja sie nie bawiła w dobra pielęgniarkę.
- Dokument jest w jakiemuś rodzaju gluta co go chroni... nie rozumiem zasad ale widziałem efekty, każdy kto ma nieczyste myśli zostaje rażony jego mocą tak jak Kani.
- Całą winę ponoszę ja i tylko ja Panna Meiling jest niewinna, została ogłupiona przez tą szamankę, a ja nic nie moglem zrobić. jestem gotowy na karę.

Boł w plecach bębnił jak cholera. Wiedział że rana jest głęboka. Głupia siekiera! Głupi zakapturzeni idioci! Duchy przodków!? Szamanka!? Brednie i kłamstwa. Spuścił głowę.
- Skoro tego pragniesz Hong zrobię to, zrobiłbym więcej wyrżnął bym tych głupców w pień, ale jestem za słaby.
Czuł się jak ostatni śmieć, wszystko stracone. Ale przyjmie winę na siebie, nie pozwoli aby gniew Remili spadł na Meiling.
Podszedł do kaniego, po czym zarzucił go sobie na bark jak worek kartofli.
- Bywaj Hong, mam nadzieje że znajdziesz szczęście w życiu.
Po czym odleciał z "ładunkiem".

Podniósł się z ziemi z trudem, ale wiedział że w miarę szybko z tego wyliże. Reka jego powędrowała za siebie w kierunku pleców, po chwili wahania wyrwał z siebie topór. Skrzywił się w bólu, na bogów całe szczęście że nie jest już człowiekiem.
Odwrócił się w kierunku ludzi i Meiling.
- Panno Hong! Nie ufam im, zostawi ich Panna. Oni są dziwni, to nie jest normalne zachowanie u kogokolwiek, być aż tak pomocnym, no chyba że chcą panience dobrać się do majtek... - ostatnią cześć zdania powiedział pod nosem.
Poszedł lekko skulony w stronę Kaniego.
- Błagam Hong, przemyśl jeszcze raz powrót do Rezydencji, obiecuje ze nie poniesiesz konsekwencji a może nawet sytuacja się polepszy twoja, jak to dobrze rozegramy. Jesteśmy przecież jak rodzina, a rodziny się nie rozdziela. Ja pragnę widzieć ciebie codziennie Meiling...

Rozejrzał się po swoim królestwie. Odetchnął głęboko, był u siebie. Czuł się zadowolony. Wszystko było na miejscu tak jak zostało.
Podrapał się po brodzie.
- Gdzie one były, no gdzie. -  po czym przypomniał sobie, dolna szafka od strony drzwi po lewej.
Pogmerał chwilkę, trochę pobuszował. I wyjął dwa... wiklinowe kosze piknikowe oraz stary koc.
Poszedł na przeciwległy skraj kuchni i wyją komplet sztućców, potem talerzy ze zdobieniem rantu w rośliny oraz zestaw kieliszków do wina.
po czym poszedł do drzwiczek po jego prawej stronie, otworzył je sprawnie, pomimo lekkiego zgrzytu zawiasów. I wyjął 3 butelki słodkiego czerwonego wina.
Zastanowił się czy Lucy może pić, ale skoro Jaśnie Panienka może to i Lucy pewnie tez.
Wyjął z "mroźno-skrzynki" (kappijski wynalazek zakupiony na jego polecenie) torcik śmietanowy oraz rożne owoce. Z szafki znajdującej sie tuż obok, wyjął ciasteczka oraz herbatniki.
Po czym wszystko ładnie upakował w obu koszach.
Poprawił fryzurę i zabrał oba wypchane pakunki oraz koc pod pachą ze sobą.
Opuścił swoją kuchnię.

Zapatrzył się przez chwile na lot Kaniego...
- Uh, Oh. No to mamy problem... - Był w kropce przez chwilkę. Ale wpadł na pomysł. Musi pomóc jak najlepiej tylko może i spowolnić pościg.
Podszedł do Meiling.
- Wybacz księżniczko to dla twojego dobra... - zamachnął się i podniósł Meiling jak pannę młodą. Po czym wyskoczył w powietrze i pofrunął w przeciwnym kierunku co mag.

I nawet się miło z nimi rozmawia.
Ciesze się wielce z tego.

Mam nadzieje ze to jakas ładna dziewoja...