[critz]

Czy to właśnie pomyłka na którą czekam?... - ale skoro oponent deklaruje mat...! - Uderzyło go olśnienie i zamarł. Spodziewał się uderzenia na które będzie mógł odpowiedzieć, a tu oponent wstrzymał atak... i ostatecznie obrócił jego sztywną pozycję przeciw niemu samemu! Jedyny możliwy ruch na mierzącego w niego skoczka odsłoni go na cios w serce hetmana, a jego własny hetman zamiast zasłonić go własną piersią odciął mu jedyną drogę ucieczki!...

Niewiarygodne... W rzeczy samej, poniosłem porażkę. Zaryzykowałem i za każdym razem zostałem odczytany bezbłędnie, powalony ciężarem własnej strategii... Zaprawdę, chylę czoła. - Zaczął robić co mógł, by honorem ukryć lekką irytację porażki, której nie miał okazji czuć od lat, tym bardziej biorąc pod uwagę fakt, że to on miał być nauczycielem, a jednak dostał lekcję pokory! Jednak gorycz przytłumiało zdziwienie i świadomość, że jego przeciwnik nie jest kimś o umiejętnościach nowicjusza... czy nawet przeciętnego gracza. Wyciągnął dłoń do uścisku dłoni satori z odczuciem szacunku wobec tak nieprzeciętnego oponenta.

(click to show/hide)

Przebieg partii: http://www.chess-game-strategies.com/blackburne-shilling-mate.html

[Raion]

Raion

Tehe - zacząłem mówić - Nie kłaniaj się tak przede mną. Oszukiwałem. - Powiedziałem spokojnie po czym kontynuowałem - Właściwie to od samego początku nie mogłeś wygrać, ale dzięki partii z kimś tak dobrym jak ty bardzo dużo rzeczy się dowiedziałem o szachach. Wiele taktyk przemyślałeś w tej grze. Aż nie mogę się doczekać aż zagram kiedyś z Satori. - Skończyłem mówić choć to ostatnie stwierdzenie było raczej do siebie. Satori jest jedyną osobą z którą mogę grać w coś "na równi" choć ona przewyższa mnie inteligencją.
Frederyk powinien po mojej wypowiedzi domyśleć się, że czytam w myślach. W końcu wspomniałem o jego własnych myślach. A tak poza tym, nie ma chyba innego sposobu na oszukiwanie w szachach.

[critz]

Stanął jak wryty usłyszawszy wyznanie przeciwnika. Oszukiwał? Ale przecież to niemożliwe, no chyba że czytał mu w myślach... Ale skąd ma wiedzieć że to jest niemożliwe! W końcu nigdy nie spytał jakim gatunkiem youkai jest.
Ach... tak... Rozumiem... - odparł tylko przeciwnikowi skonsternowany, nie mając pojęcia jak się ustosunkować. Po chwili tylko nadmienił cicho, jakby w monologu do siebie:
Cóż... i tak mogłem to lepiej rozegrać. Gdybym nie podejmował ryzyka, to w końcu musiałoby dojść do remisu... - Odruchowo posunął się do skromności, aczkolwiek gdzieś z tyłu jego głowy rodził się cień ulgi, że osobnik o ogólnym usposobieniu żołnierza szarżującego na wojnie nie wymanewrował go niczym dziecko w jego najukochańszej grze bez powodu. Był też trochę ciekaw kim jest Satori.

[Raion]

Raion

Gdybyś nie podejmował ryzyka nadal wiedziałbym jak mogę ja zaryzykować aby wyszło tobie na minus. Gdybyś starał się nie myśleć i po prostu byś atakował, nadal twój podświadomy zmysł taktyczny by zostawał dając mi drobne podpowiedzi. Albo gdybyś jak to niektórzy śmiesznie próbują robić "myśleć w prawo atakować z lewej" to także bym to słyszał. - Powiedziałem wystarczająco wyraźnie, by każdy kto chciał mógł mnie usłyszeć. Gdy już wykorzystałem swoje zdolności do czegoś, nie ma powodu bym ukrywał to, że czytam w myślach. Nigdy zresztą ich nie ukrywałem i zbyt często ukrywać nie będę. Nie ukrywam tej zdolności, z ukrytego powodu.

Na końcu telepatycznie dodałem tylko do głowy Frederyka - A jeżeli chodzi o twoją ciekawość kim jest Satori... Te słowa mi się trochę wymsknęły wcześniej ale powiem jedno. Satori jest niezwykle miłą i mądrą osobą która żyje w Chireiden. To tyle. - Miałem ochotę także pokazać swoją zdolność telepatii, więc pokazałem. 

[Kosiek]

Grupka na zewnątrz

Raion i Fryderyk skończyli swoją partię, która była równie szybka co emocjonująca (dla niektórych).

Tenjin

Wszedłeś do środka i znów prawie wpadłeś na Yuugi. O dziwo nie była specjalnie zła.
Przyjaźnie (jeśli cokolwiek mocno) klepnęła Cię po grzbiecie i powiedziała:
- No, zaczynasz mi się podobać. Żeby wejść do domu oni bez pytania trzeba mieć jaja - widać, że humor miała zacznie lepszy, niż na początku, czyżby zbawienny wpływ alkoholu? - Jak skończycie sprzątać, to zbierz bandę i idźcie do głównego pokoju. To prosto jak w mordę strzelił za tymi drzwiami - wskazała dwuskrzydłowe przejście dalej. - Zaraz tam będę - ominęła Cię zgrabnym półobrotem i zniknęła za innymi drzwiami, gdzieś z boku korytarza.

[Drewko]

Tenjin
- Rozumiem, proszę pani.
Czując klepnięcie w plecy z trudem utrzymał się na nogach. Widząc jednak że oni jest raczej przyjazna uśmiechnął się i obrócił na pięcie, zwróciwszy się z powrotem w stronę wyjścia. Zaczął iść w jego stronę, przy okazji nadal poszukując czegoś do picia. Gdy był już na zewnątrz podszedł do grupy i zwrócił się do swoich towarzyszy.
- Pani Yuugi kazała nam się zebrać w głównym pokoju, więc skoro skończyliśmy pracę to chodźcie...

[fretka]

Uokawa
Ziewła przeciągle, oglądając partię szachów Raiona i Fryderyka. Nie ma przyjemności w oglądaniu z góry ustawionej gry.
Tenjin przyszedł ogłosić dobrą nowinę, więc podbiegła do niego ochoczo z nadzieją na lepsze zajęcie na zapchanie nudy.
-Coś często sam wpadasz na Yuugi, czy to nie przypadek? - powiedziała do niego z małym szachrajskim uśmieszkiem.

[Raion]

Raion

Widzę poprawił się jej humor. No to ruszamy. - Powiedziałem krótko i zacząłem iść do wskazanego pokoju.

[Drewko]

Tenjin
- No cóż... najwidoczniej takie moje przeznaczenie jest.
Odezwał się do Uokawy wzruszając ramionami. W sumie nic dziwnego chyba nie było w tym że rozglądając się po posesji Yuugi można ją spotkać, a nawet się z nią zderzyć. Sugawara jeszcze rzucił wzrokiem na Fryderyka. Podszedł do niego i wyciągnął rękę by pomóc mu wstać.
-Wstawaj, mamy kolejną robotę do wykonania. Przydasz się pewnie...

[critz]

Nadal zamyślony nad tą Satori oraz właśnie rozegraną grą, na słowa Tenjina podniósł się z siedzącej pozycji, przyjmując z grzeczności pomoc mężczyzny. - Ależ dziękuję bardzo. Cóż to za zadanie?

[Drewko]

Tenjin
- Emmm... właściwie to nie wiem, ale jak pójdziemy to się pewnie dowiemy.
Powiedział, wzruszając przy tym ramionami po czym skierował swoje kroki w stronę drzwi. Wszedł do środka a potem zaczął iść do pokoju w którym wszyscy mieli się dowiedzieć o następnym zadaniu. Rozmyślał przy tym o Yuugi, i o jej przyjaznym usposobieniu które kontrastowało z wyglądem brutalnej olbrzymki.
- Czyli Oni nie są takie przerażające jak je opisują w mitach...

[Kosiek]

Wszyscy

Jakie by nie było przeznaczenie Tenjina, poprowadził Was bezbłędnie do pomieszczenia jakie wskazała mu Wasza gospodyni. Salon był dużym i względnie nieźle utrzymanym pomieszczeniem, aczkolwiek tu też przydałaby się mała renowacja. Tu i ówdzie drewno się wypaczyło, tatami ewidentnie miało swoje lata, a stoliczki które stały wzdłuż dwóch najdłuższych ścian pokoju, też można by było wymienić. Na 4 z nich stało sake i jakieś pociachane mięsko w ramach poczęstunku. Yuugi zajmowała centralny punkt, na przeciwko wejścia.
- No, czym chata bogata - powiedziała, gdy Was tylko zobaczyła. - Zjedzcie coś, łyknijcie na orzeźwienie i wtedy omówimy robótkę - podkreślając wagę swych słów, oni solidnie się orzeźwiła zawartością artefaktu z którym się nie rozstawała.

[Drewko]

Tenjin
- Dziękujemy za takie ugoszczenie nas, pani Yuugi!
Pokłoniłem się nisko gospodyni po czym spojrzałem na swoich towarzyszy. W sumie jeżeli następna misja będzie czymś trudniejszym to przyda się coś zjeść i wypocząć. Gdy wszyscy już siadali sam przysiadłem przy stole, nałożyłem sobie solidną porcję i nalałem sake każdemu do kieliszka.
-Dobra, to na czym właściwie będzie polegać nasze następne zadanie?

[Raion]

Raion

Gościna znakomita, tak jak się spodziewałem. - Powiedziałem szczęśliwy z powodu sake które w tym momencie zaczął już polewać wszystkim Tenjin. Sam złapałem za trochę mięska by sobie coś przekąsić. Nie wiedziałem jakiego typu to jest mięso ale to nie ważne, każde mięso jest dobre. Byłem ciekaw za co ta uczta. Jesteśmy pracownikami więc jedzenie i picie tego może być potraktowane jak zapłata za naszą pracę, ale w sumie... taka zapłata by mi odpowiadała. W końcu u siebie w domu mam chyba wszystko czego mi do życia potrzeba.

Wyczułem z myśli Frederyka, że nie specjalnie przepada za alkoholem. Lecz gdy do jego kieliszka sake było już nalane (przez Tenjina), powiedziałem telepatycznie do Frederyka: Radziłbym wypić ten kieliszek do cna, w innym wypadku nie okażesz dla Yuugi szacunku nie chcąc się z nią napić.
Po czym podniosłem kieliszek i wzniosłem toast - Za zdrowie! - i oczywiście wypiłem zawartość kieliszka... Chwytając po chwili za butelkę w celu nalania sobie drugiego...

[critz]

Ależ dziękuję. Smacznego wszystkim... - Odpowiedział lekko niepewnie spojrzawszy na trunki postawione koło poczęstunku. Zastanawiał się, czy w ogóle powinien zasiąść do stołu. W końcu dla niego jedzenie nie było konieczne do życia, mógł więc tylko spożyć to, co przygotowała oni dla samej przyjemności jedzenia... A ta byłaby umiarkowana przy wyłącznie jednym typie mięsa z alkoholem do popicia, ale cóż - wpojona etykieta zabraniała mu odmówić...
Sięgnął do kieszeni po bawełnianą chustę, którą jak savoir vivre nakazuje rozłożył na kolanach w zastępstwie serwetki, po czym nałożył sobie na talerz kawałek mięsa wystarczająco duży, by w razie pytań o niechęć do jedzenia móc usprawiedliwić się dziecięcym organizmem. Miał nadzieję, że będzie mógł na tym poprzestać, gdy nagle zauważył, jak Tenjin nalewa mu sake. Ledwie powstrzymał się od zaprotestowania, słysząc w myślach poradę Raiona. Cóż teraz biedny ma począć?...

Widząc jak satori podnosi kieliszek, przemógł się i wziął jednego szybkiego łyka by mieć to już za sobą, jak najszybszego i bez zwracania uwagi na to, by wypić do ostatniej kropli. Sekundę później poczuł jak znienawidzona substancja przepływa przez jego gardło, siejąc po sobie pożogę niczym lawa. Z bólu lekko odkaszlnął i przymrużył oczy, z których pociekło mu kilka łez. Wreszcie trunek spłynął do żołądka, skąd zaczął promieniować żarem na okoliczne organy. Czuł jak jego skóra z każdą chwilą czerwienieje, zaś wzrok zachodził mu mgłą.
Chociaż znacznie woli bycie cielesnym niż czuciową pustkę, to w tej chwili o niczym innym nie marzył, jak o tym by przejść w duchową formę, ale na szczęście objawy zaczęły ustępować... bardzo powoli. Zaczął dość szybko kroić i konsumować mięso podane przez oni, które ze względu na gaszenie ognia w nim gorejącego nagle stało się najprzedniejszą delicją...
Po skończeniu spożycia i dokładnym przełknięciu wszystkiego, zebrał się w sobie i próbując zachować twarz, spytał: - Przepraszam. Jakiej natury będzie kolejne czekające nas zadanie?