[Ekkusu]

Nie można oprzeć celności na jednym stacie (Percepcja) bo jest to zbyt kluczowy czynnik a mi zależy na różnorodności. W niektórych danmaku zręczność będzie decydująca, w niektórych percepcja, a w niektórych nawet siła czy szybkość bądź siła woli. Wykminienie tego z czego bazują wasze danmaku zostawiam wam (Wykminienie = domyślenie się, bo o tym zdecyduje ja :3 )

[Piscilla]

Ok, moja karta postaci

(click to show/hide)

Imię i nazwisko: Shijima Kyomen (nazywana najczęściej Shiji)
Płeć: kobieta
Rasa: youkai
Wiek: z wyglądu ok. 19 lat, rzeczywisty wiek nie znany
Miejsce pobytu: Najczęściej na łonie natury w Forest of Magic, choć zdarza jej się przesiadywać w innych miejscach, pod warunkiem, że ma się gdzie schować
Wygląd:

(click to show/hide)

Kyomen to średniego wzrostu (160cm) dziewczyna o białych włosach związanych czarną wstążką w wysoką kitkę sięgającą do pasa, ma czerwone oczy, ubiera się w srebrne, krótkie kimono przewiązane czarnym pasem, czarne zakolanówki i geta, na szyi nosi rzemień z zawiązanym kawałkiem lustra, zawsze ma ze sobą katanę

Pokrótce charakter:

(click to show/hide)

Dziewczyna bywa cyniczna, lecz zwykle stara się traktować innych z szacunkim, oddaje się zawsze słusznej (w swoim mniemaniu) sprawie, lubi spędzać czas siedząc w koronach drzew i przygrywając na fletni Pana lub czytając, samotniczka, czasem bywa złośliwa, zaciekła wobec wrogów, rzadko przebacza, mimo tego, że jest youkaiem jest niegroźna wobec ludzi, gdyż czuje się jednym z nich, żywi uraz do magów przez zdarzenia z jej historii

Historia:

(click to show/hide)

Shijima powstała w wyniku doświadczenia pewnego maga, próbującego ożywić swoją próżną kochankę, która zmarła przed lustrem, wykorzystując „pamięć przedmiotów”. Wynik jednak nie był taki, jaki chciał uzyskać mag. Powstała dziewczyna mimo, że miała te same rysy twarzy i tą samą budowę ciała była zupełnie inna niż jego kochanka. Zamiast czarnowłosej, niebieskookiej kobiety stanęła przed nim białowłosa i czerwonooka. Nazwał ją Shijima Kyomen z powodu jej pochodzenia. Charakter, jak się okazało później, też miała zupełnie odwrotny niż jego wybranka. Na dodatek nie była do końca człowiekiem, nie potrzebowała snu i jedzenia, nigdy się nie męczyła. Mag nie potrafił żyć z dziewczyną jednocześnie podobną i różną od jego kochanki i zrozpaczony zbił lustro i odesłał Shijimę do innego świata. W ten sposób Kyomen trafiła do Gensokyo... obudziła się na polanie, dookoła niej były porozrzucane kawałki zbitego lustra. Wzięła więc jeden z nich, by przypominał jej o jej losie. Ma za złe magowi, że ją tak szybko odesłał bez słowa wyjaśnienia. Długo potem unikała innych mieszkańców Gensokyo obserwując wszystko z ukrycia, dopiero niedawno postanowiła zacząć normalnie funkcjonować w świecie, do którego trafiła tracąc nadzieję na powrót do poprzedniego.

Statystyki:
•   Siła – 80%
•   Zręczność – 120%
•   Szybkość – 100%
•   Wytrzymałość – 100%
•   Mądrość – 120%
•   Siła Woli – 100%
•   Percepcja – 120%
•   Energia – 120%
Cecha specjalna postaci:
tworzenie lustrzanego odbicia rzeczywistości, zdolność do kamuflażu, kopiowanie ruchów przeciwnika w walce wręcz, gdy taka ma miejsce
Ciekawostka:Shiji nie ma własnego odbicia w lustrze

mam nadzieję, że wszystko jest ok :<

[AllStarsky]

Mam nadzieję że jest OK, nawet w umiejętności dałem sobie nerfa bo uznałem że jest zbyt mocne.

(click to show/hide)

Imię: Alstar
Nazwisko: brak danych
Pseudonim: Al, Striker
Rasa: Człowiek
Wiek: 19 lat
Wygląd:

(click to show/hide)

Młody człowiek o brązowych krótkich włosach i niebieskich oczach. Zwykle widziany w niebieskiej koszulce i czarnych spodniach. Wszędzie nosi ze sobą swój plecak. Do granatowego pasa ma przypięte dwa miecze.

Charakter:

(click to show/hide)

Cichy i skromny, tajemniczy, samotnik. Ciężko nawiązuje nowe kontakty. Ma wrodzony zmysł taktyczny. Zwykle oddaje sie ulubionemu zajęciu - ćwiczeniu swoich umiejętności przy rzece w Bambusowym Lesie Zaginionych. Nie zna słowa "Poddać się". Mimo iż nie ma ku temu częstych okazji, jest pomocny.

Historia:

(click to show/hide)

Etap pierwszy: 2 lata wcześniej
Pewnego wieczornego dnia, Al jak zwykle wybierał się na spacer. Jednak tym razem, wyszedł na "dłużej"...
Początkowo obrał tą samą drogę co zawsze. W mniej więcej jej połowie coś jednak sprawiło, że zmienił swoją trasę - mała kula białego światła "tańczyła" wokół jednej z parkowych fontann. Kiedy młody człowiek ją zauważył, kula momentalnie zmieniła tor lotu - poszybowała w stronę gęstego lasu. Instynkt nakazał chłopakowi ruszyć za nią. Po blisko półgodzinnym rajdzie, kula zatrzymała się i otworzyła coś na wygląd portalu. Striker bez zastanowienia przeszedł przez nią.

Na początku jednak było mu ciężko w nowym świecie. Pierwszego dnia omal nie został zjedzony przez wygłodniałe duchy. Na krótki czas schronił się w wiosce ludzi, tworząc strategie na wypadek kolejnych takich przypadków. Usłyszał jednak o jednym miejscu, gdzie szanse na zostanie zjedzonym żywcem są znikome. Al czym prędzej wyruszył do Bambusowego Lasu Zaginionych, gdzie stworzył swoją małą siedzibę.

Etap drugi: Odkrycie - Około półtora roku wcześniej
Striker często bywał wiosce ludzi. Między innymi zajmował się handlem rybami, wyławianymi z rzeki blisko jego miejsca zamieszkania. W tej prostej wiosce było wiele interesujących rzeczy. Nieraz dochodziło do pokazów walk, czasem głośniejszej awantury bądź walki na śmierć i życie związanej z tą awanturą. Często podpatrywał ruchy używane przez walczących, analizując je i wymyślając kontry na nie.

Jednakże pewnego wieczoru, wracając do domu został zaatakowany przez grupę youkai. Rozpoczął ucieczkę, jednak przeciwnicy wciąż siedzieli mu na ognie. Po chwili zauważył wbity w ziemię miecz. Bez zastanowienia chwycił go i nawiązał walkę. Ku jego zdziwieniu, wykonywał dokładnie takie same ruchy, jakie wcześniej zauważył u innych walczących. Gdy ostatni youkai leżał na ziemi nieprzytomny, czym prędzej udał się do swojej siedziby aby rozpocząć badania nad tą niezwykłą zdolnością. Rezultaty eksperymentów były oszałamiające - Był w stanie przejąć umiejętność podpatrzonej osoby, jednak na bardzo ograniczonym poziomie.

Tak oto Al odkrył u siebie umiejętność Adaptacji.

Etap trzeci: Nauczyciele - Rok wcześniej
Chłopak często trenował swoją walkę mieczem. Nareszcie miał coś, za pomocą czego mógłby się bronić, jednak ataki na jego azyl zdarzyły się tylko dwa razy w ciągu ostatnich sześciu miesięcy. Mimo to, ciągła nauka przynosiła efekty.

Spotkanie z pierwszym nauczycielem przebiegło bardzo... boleśnie. Podczas jednego ze swoich rutynowych treningów Al zauważył kogoś zbliżającego się nad rzekę. Jak po chwili się okazało, była to dość młoda dziewczyna o białych włosach. Będąc pod wrażeniem jego umiejętności, zaproponowała pojedynek. Po blisko 10 minutach Al leżał na ziemi pokonany. Nie mógł się z nią równać. Gdy było już po wszystkim, kobieta zbliżyła się, pomogła mu wstać i będąc pod wrażeniem jego umiejętności w walce, zaproponowała mu nauki pod jej okiem.
Tak oto Youmu Konpaku została pierwszym nauczycielem Strikera.

Al często bywał w Eientei, kupując medykamenty u Eirin. Nie wszystkie ryby wyławiane w rzece okazywały się zjadliwe - co powodowało częstymi zatruciami. Jednak czasami zauważał w "House of Eternity" kogoś więcej niż sprzedawcę leków. Od czasu do czasu widywał młodą kobietę o długich jasnych włosach z uszami królika, strzelającą pociskami. Zdziwiło to cłopaka, gdyż nie miała nawet pistoletu. Postanowił podpatrzyć jej treningi i po tygodniu udało mu się wystrzelić z dłoni jeden pocisk. To jednak był początek.

Tej samej nocy usłyszał kogoś zakradającego się do jego siedziby. Nie zdążył nawet sięgnąć po miecze, gdyż został brutalnie wyciągnięty z łóżka i zrzucony na ziemię. Poczuł że ktoś związuje mu kończyny i przystawia palec do głowy po czym zapytał:
- Kim jesteś, co tu robisz i kto cię tu przysłał?
Strikera ogarnęło zdziwienie. Głos należał do kobiety. Nie mógł jednak nic zrobić, więc odpowiedział na pytania. Więzy zostały rozwiązane, po czym wstał. Agresorem była ta sama kobieta, która trenowała w Eientei. Okazało się, iż podczas wystrzału wytworzył dokładnie taką samą falę, jakich używała ona. Pokazał jej efekt swoich treningów. Zdziwiona dziewczyna zaproponowała mu pomoc w treningach.

Tak oto Reisen została drugim nauczycielem Strikera.

Podczas wielu z pokazów w wiosce ludzi, największą imprezą był oczywiście Nowy Rok. Z całego Gensokyo zbierali się mieszkańcy, głównie dla pokazów. W jednym z nich wystąpiła czarownica ubrana w czarno-biały strój. Podczas całego jej pokazu po mieście latały kolorowe gwiazdy. Uważnie oglądający Al podpatrzył jej występ, po czym spróbował swoich sił. Ku jego uciesze z reki wyleciało parę gwiazdek wirujących nad jego dłonią. Nie zauważył że czarodziejka skończyła występ i przypatruje się mu z góry. W końcu Alstar usłyszał słowa:
- Złodziej zaklęć, który ukradł czar Złodziejowi Zaklęć, to ci nowość.
Zdezorientowany chłopak natychmiast zaczął szukać osoby, która wypowiedziała te słowa. Gwiazdki zniknęły w ułamku sekundy.
Czarodziejka zbliżyła się i poprosiła bruneta o pokazanie jej tego. Chłopak wypełnił polecenie. Gwiazdki ponownie tańczyły wokół jego ręki.
- Jak na razie idzie ci to mizernie, ale z czasem będzie lepiej. Mogę cię uczyć jeżeli chcesz.

Tak oto Marisa Kirisame została trzecim nauczycielem Strikera.

Etap czwarty: Teraźniejszość
Minęły dwa lata odkąd Al przeniósł się do Gensokyo. W tym czasie jego życie nabrało sensu. Odnalazł w tym miejscu swój azyl, tak długo poszukiwany. Pod okiem trzech nauczycieli, nabierał swoich umiejętności. Otrzymał nawet swoje własne Hakkero od Marisy i miecze od Youmu. Nie miał pojęcia o tym co stanie się w przyszłości. Wiedział tylko jedno - że będzie gotowy.

Statystyki:
•   Siła – 120%
•   Zręczność – 120%
•   Szybkość – 120%
•   Wytrzymałość – 100%
•   Mądrość – 100%
•   Siła Woli – 100%
•   Percepcja – 100%
•   Energia – 100%

Umiejętność specjalna: Adaptacja
Alstar może posiąść bardzo ograniczone umiejętności innych osób, które mogą być rozwijane tylko wtedy, gdy nauczycielem jest przedstawiciel tej umiejętności. Maksymalnie 3 umiejętności.
Zaadaptowane umiejętności:
- Sztuka walki bronią białą - Nauczyciel: Youmu Konpaku
- Walka na odległość z wykorzystaniem pocisków - Nauczyciel: Reisen Udongein Inaba
- Magia bazowana na gwiazdach - Nauczyciel: Marisa Kirisame.
W trakcie pojedynku można wybrać tylko jedną sztukę walki. Zmiany sztuki walki w trakcie walki - zakazane.

[Ignuss]

Karta mojej nowej postaci. Myślę, że wcześniejszej nie będę już używał, ale możecie zostawić, jeśli chcecie.

(click to show/hide)

Nazwisko i Imię: 坂本 真 Sakamoto Kazuma

Płeć: Mężczyzna
Rasa: Człowiek
Wiek: Około 17 lat

Wygląd: Srebrne, wiecznie nieułożone włosy i tego samego koloru oczy, wiecznie błąkający się na twarzy uśmieszek. Sylwetka dość szczupła, wysoka. Ubiór niechlujny, utrzymany w kolorach szarym i granatowym. Zazwyczaj nosi szary płaszcz, a jego dżinsy są postrzępione i ich lewa nogawka jest urwana nieco pod kolanem. Chód jego jest nieco dziwny, nieco skoczny, jakby tańczył.
Obrazek

Charakter: Osoba dobra i chętna do pomocy, chociaż często odstająca swoimi działaniami od ogólnie przyjętych reguł. Ma swoje zasady, lubi żartować sobie z innych, lubi też pomagać, jednak kiedy raz się na coś zdecyduje, to jest wyjątkowo uparty. Chodzi swoim tanecznym krokiem, z uśmiechem na ustach i nucąc sobie niemal cały dzień, jeśli nie ma nic innego do roboty.
Lubi słodycze i herbatę, ale nieczęsto może sobie pozwolić na taki luksus.
Jest nieco dziecinny i naiwny, bo większość życia spędził z wróżkami, nie z ludźmi. Przez to też ma nieco mniejszą wiedzę i wiele rzeczy jest dla niego nowych i fascynujących, czego wcale nie ukrywa.

Historia:

(click to show/hide)

Urodził się w Wiosce Ludzi i tam się wychowywał. Kiedy skończył 6 lat zaczął widzieć duchy i rozmawiać z nimi, czym wywoływał niepokój u rodziny. Ale to raczej naturalne, że rodzic martwi się, gdy jego dziecko rozmawia z kwiatkami w ogródku, albo z psem sąsiadów. Ojciec próbował wybić mu takie zabawy z głowy, jednak nie udało mu się. Minęły cztery lata, a chłopakowi nie dość, że nie przechodziło, ale i pogarszało się. Chodził wieczorami na pobliski cmentarz i przesiadywał tam do późna w nocy. Czasem zdarzało mu się wracać i zachowywać się jak zupełnie ktoś inny. Rodzice stawali się coraz bardziej surowi, aż w końcu chłopak stwierdził, że lepiej mu będzie bez nich. Tak więc pewnego dnia zwyczajnie nie wrócił z cmentarza do domu.

Zamieszkał w Lesie Magii, gdzie żyło mu się całkiem nieźle. Był mały, ale dosyć łatwo dogadał się z wróżkami i psocił z nimi, a one w razie kłopotów pomagały mu. Trzymał się z dala od wioski, a z ludźmi widywał sie tylko kiedy wycinał im numery. Kiedy nie bawił się z wróżkami, zazwyczaj spędzał czas z duchami. Zauważył, że jest w stanie nakłonić je do robienia różnych śmiesznych rzeczy. Zaczął wykorzystywać to, by jeszcze efektywniej dokuczać ludziom spotykanym w lesie.
Tak sobie czas płynął, chłopak rosnął i już tak nie stronił od ludzi. Przez te lata poznał kilka osób regularnie odwiedzających, bądź mieszkających w lesie. Niezbyt chętnie odwiedzał Wioskę Ludzi, która kojarzyła mu się jedynie z rygorem i wiecznymi awanturami z rodzicami, ale później tam też poznał parę miłych osób i jego obszar życia przestał ograniczać się jedynie do lasu.
Raz odwiedził Górę Youkai i nawet tam mu się podobało. Rozważał wybudowanie sobie chatki u podnóża góry, ale stwierdził, że to zbyt dużo roboty i woli mieszkać w lesie. Jednak od tego momentu wyjątkowo polubił wędrówki po całym Gensokyo.

Statystyki:

Siła:  100
Zręczność: 140
Szybkość: 110
Wytrzymałość: 110
Mądrość: 60
Siła woli: 120
Percepcja: 100
Energia: 120

Cecha specjalna postaci: Szamanizm - potrafi rozmawiać z duszami natury ( komunikacja z roślinami i zwierzętami), wykorzystywać ich moc w walce. Posiada też ducha opiekuna - duszę ziemi o imieniu Enael. Dzięki niemu opanował do pewnego poziomu magię kontroli ziemi. W ograniczonym stopniu może też wykrywać obecność dusz żyjących istot na niewielkim obszarze.

I taka notka: Sakamoto to nazwisko.

[Ekkusu]

Imię i nazwisko: Sorahi Subafuu
Płeć: Męska
Rasa: Tengu
Wygląd:

(click to show/hide)

Wysoki na metr osiemdziesiąt dwa mężczyzna ubrany w czarne dość przylegające spodnie oraz brązową skórzaną kurtkę pod którą ma białą koszulę z kołnierzem. Na głowie nosi czapkę polotkę, a włosy ma związane w kitkę mającą jakieś dziesięć centymetrów. Na plecach ma dość specyficzne urządzenie zwane popularnie jetpackiem ze skrzydłami wspomagającymi o rozpiętości 2,4m które mogą się składać. Ponadto z tego plecaka rakietowego może się też wysunąć jego popisowa broń - czterolufowa wyrzutnia rakiet z napędem technologiczno-magicznym. Plecak jest połączony z jego siłą fizyczną za pomocą wachlażą hauchiwa, a wyrzutnia kijem shakujo. Ma też dość ostre rysy twarzy.

Charakter:

(click to show/hide)

Jest on zamkniętym w sobie osobnikiem, który do większości osobników odnosi się ze sporym dystansem i rezerwą, wręcz chłodno. Jest też dość konkretny i oszczędny w słowach, aczkolwiek honorowy i jeżeli da słowo że coś zrobi, to uczyni wszystko co w jego mocy by tą obietnicę spełnić. Jedynymi rasami które daży szczególną sympatią są kappy oraz Oni. Szczerze natomiast nienawidzi ludzi, wobec których jednak nie prowadzi żadnych akcji zaczepnych, gdyż taka jest jego polityka. Jednak po pracy gdy spotyka samotnego człowieka z miejsca rozszarpuje bądź rozrywa go ostrzałem ze swojej ulubionej zabawki. Nie cierpi również osobników bez konkretnego zajęcia oraz z bardzo swobodnym podejściem do życia, z wyjątkiem Oni które według niego z powodu ich potęgi mają pełne prawo do takiego podejścia.

Historia:

(click to show/hide)

Od młodego pisklaka Sorahi był bardzo ciekawskim bahorem. Często wymykał się ze swojego gniazda by pozwiedzać okolicę oraz by poznawać nowe istoty, dość szybko też opanował podstawową dla tego rodu sztukę latania, co też skrzętnie wykorzystywał do zwiększenia swojej mobilności. Jednak pewnego pięknego, słonecznego, i bez jakichkolwiek zachmurzeń dnia nasz młody bohater zapuścił się NIECO zbyt daleko, bo aż za górę Youkai. Taka podróż dla tak młodego osobnika była naprawdę męcząca, więc postanowił sobie on zrobić drzemkę na drzewie. Na jego nieszczęście ludzie przechadzający się nie posiadali zbyt wielu skrupułów, więc zachęcenie możliwością pozyskania dość nieczęsto spotykanego materiału magicznego jak pióra, ba, nawet skrzydła tengu, po prostu zrzucili go z tego drzewa, ucieli mu skrzydła... i uciekli zanim przyszła wilcza straż tengu, która została powiadomiona o zniknięciu młodego pisklaka. Podejście całej społeczności było dość rozwarstwione - jedni mówili, że to był otwarty akt agresji, inni że młodziak dostał to na co zasłużył i że to świetna przestroga dla innych jego pokroju, by nie łazili tam gdzie nie mogą sobie poradzić. W tym wszystkim siedział Sorahi, który był pozbawiony właściwie wszystkiego co charakteryzowało tengu - zdolności latania, magii oraz siły. Jego losem zainteresowała się grupa kappa, która za cel główny postawiła sobie stworzenie jak najlepszego substytutu tego, co powinien on mieć. Co interesujące, był on pod przewodnictwem Nitori Kawashiro. Efekt był taki, iż pomimo niezbyt zadowalających efektów początkowych, to później okazało się, iż takie obciążenie fizyczne wyzwoliło w nim ukryty potencjał oraz więź z wszczepionym w niego ekwipunkiem. Ponadto, Sorahi zażyczył sobie jedną rzecz - by w jego lewym oku zostało zaimplementowane urządzenie zdolne do odnajdywania rzeczy na podstawie posiadanych informacji na ich temat. W zamyśle miało to służyć odnalezieniu tamtej grupy, ale niestety słuch po nich zaginął. Gdzie się zaszyli, co zrobili z tymi skrzydłami - to była jedna wielka niewiadoma. Tak czy owak Sorahi został tak naszpikowany technologią połączoną z magią, że jego zdolności i potencjał tak naprawdę w wielu kwestiach przewyższają te posiadane przez takiego zwykłego. Oczywiście nie w kwestiach czysto magicznych, ale w fizycznych jak najbardziej... aktualnie natomiast pracuje jako kurier, mając swoją chatkę na skraju magicznego lasu. Wyprowadził się z góry youkai, gdyż nie mógł wybaczyć niezdecydowania jego własnej społeczności w jego sprawie, chociaż dość regularnie odwiedza Nitori w celu przeprowadzania odpowiednich konserwacji jego ekwipunku, chociaż powoli uczy się jak robić to samemu. Może szło by szybciej... ale ten oto młody w sumie Tengu czuje wielką wdzięczność i zobowiązanie wobec tej kappy. Może nawet coś więcej. Ale uważa, że nie jest na razie wystarczająco godny by sprostac swoim, a co dopiero jej oczekiwaniom. Więc... pracuje. Ćwiczy. Rozwija się. I ma nadzieje, że całą ludzkość szlag najjaśniejszy trafi.

Siła: 130%
Zręczność: 100%
Szybkość: 180%
Wytrzymałość: 150%
Mądrość: 50%
Siła Woli: 100%
Percepcja: 120%
Energia: 30%

Cecha specjalna postaci:

(click to show/hide)

Kappa-tech
Rakietowy plecak (Potrzebuje chwili by się rozgrzać i wystrzelić postać w powietrze, ale gdy to już zrobi osiąga prędkość porównywalną bądź nawet większą niż rozwijana przez przeciętnego przedstawiciela jego gatunku. Potrzebuje też chwili by się zatrzymać)
4-fire Rocket Launcher (Rakiety generowane przez siły witalne tengu)
Scouter eye (Na podstawie zebranych informacji jego lewe oko wyszukuje w bardzo dużym zasięgu osób które je spełniają. Im większa odległość i mniej danych, tym obszar na którym ta osoba może być jest bardziej rozmyty)

[Zhearrimst]

Charon/Kharon, "Ringmaster of Chaos"
Youkai-mężczyzna

(click to show/hide)

Imię: Charon/Kharon.
Przydomek: Ringmaster of Chaos.
Płeć: mężczyzna.
Rasa: youkai.
Opis wyglądu:
Jest wysokim mężczyzną-youkai o smukłej budowie ciała, długich, umięśnionych kończynach oraz jasnej cerze. Ma czarne, średnio-długie, zaczesane do tyłu włosy z między których wyrasta para dużych, nietoperzowatych uszu, które pozwalają mu słyszeć z niesamowitą dokładnością. Charon jest niemal ślepy, więc większości czasu jego oczy pozostają zamknięte. W nielicznych przypadkach podnosi powieki, a wtedy można dostrzec ich nienaturalność – gniewne czerwone plamy otoczone morzem czerni. Kolejną cechą dziedzictwa youkai są nogi przystosowane do stabilnego, bezwysiłkowego zawiśnięcia głową do dołu oraz chwytne, szponiaste stopy. Oprócz tego nie różni się zbytnio od istoty ludzkiej.
Styl Charona definiuje elegancja w kolorach czerni, szarości oraz bieli. W głównym zestawie są to dopasowane kamizelki, koszule, muszki i żaboty, spodnie wiązane przy nogawkach. Głowę zdobi czarny kapelusz-cylinder z wycięciem na uszy, a na jego ramionach spoczywa czarna, obszerna peleryna imitująca skrzydła nietoperza.
Ponadto w swoim akcesorium posiada instrument muzyczny o charakterystyce groźnie wyglądającej gitary elektrycznej zaprojektowaną przez samą Śmierć.

(click to show/hide)

Wzrost około dwustu dzwudziestu centymetrów.
Waga około dziewięćdziesięciu kilogramów.

Charakter:
Wygląd Charona jest sprzeczny z tym co sobą reprezentuje. Głośny, bezczelny i nieobliczalny. Dźwięk jest całym jego światem. Jeżeli nie gra na instrumencie, to śpiewa, krzyczy, śmieje się, albo mamrocze pod nosem. W jednej chwili potrafi zagrać poruszającą melodię, a w następnej zsyła na swoich słuchaczy kakofonię bolesnych dźwięków. Nikt nie jest pewien dlaczego to robi. W naprawdę rzadkich przypadkach potrafi zamilknąć, lecz dzieje się to tak rzadko, iż wszyscy mogą odetchnąć z ulgą. Czemuż to? Ponieważ milczy tylko wtedy, gdy poluje.

Historia:
Jest to youkai, który ze względu na swój styl ubioru zazwyczaj utażsamia się z „europejską” Rezydencją Szkarłatnego Diabła. Nikt tak naprawdę nie wie kiedy pojawił się jego pierwszy debiut, albo kiedy stał się wirtuozem świata muzyki. Wiadomo jedynie, iż jego obecność jest co najmniej nieporządana ze względu na wysoki stopień zagrożenia z uczestnictwa w jego koncertach. Poza tym Charon uwielbia grać muzykę tak zabójczo doskonałą, iż wysyła swoich słuchaczy na tamten świat. Dosłownie i bez powrotu. Wracając do Rezydencji Szkarłatnego Diabła, jest to jedyne miejsce, gdzie nietoperz jest mile widziany. Ponownie, może to sprawka stylu, a może pokrewieństwo jednego z drugim. Ogólnie przypuszcza się, iż jest to miejsce jego odpoczynku, a w trakcie snu podświadomie wygrywa niegroźne i przyjemne dla ucha melodie.

Statystyki:
Siła 80%
Zręczność 130%
Szybkość 120%
Wytrzymałość 90%
Mądrość 100%
Siła Woli 100%
Percepcja 150%
Energia 90%

Moc:
Manipulacja dźwiękiem.

[fretka]

Do wyglądu Uokawy dopisałam rzeczy, które zawsze ma przy sobie.

[Mayuki]

Podstawowe info:

(click to show/hide)

Imię i nazwisko: ラルス森神 (Lars Morigami
Płeć: Mężczyzna
Wiek: 30 lat
Rasa: Człowiek
Miejsce zamieszkania: samotnia w okolicach Myourenji
Zawód: buddyjski mnich, praktykujący

Wygląd:

(click to show/hide)

Lars to dość solidnie zbudowany, wysoki mężczyzna. Liczy sobie około 190 centymetrów wzrostu. Gęste, sięgające ramion blond włosy oraz jasnobłękitne oczy przypominające kolorem zimowe niebo, a także kilkucentymetrowy tatuaż na jego szyi (w okolicach węzłów chłonnych), przedstawiający celtycki krzyż. Ze względu na nie do końca dobry wzrok zmuszony jest nosić okulary niemal cały czas. Lubi ubierać się w ubrania koloru niebieskiego i białego. Często widziany ze swoim długim i cienkim złotym drągiem z dwoma ruchomymi pierścieniami przymocowanymi do jego górnej części. Jego kolejnym atrybutem jest łuk i kołczan, które wizualnie w ogóle nie pasują do jego aparycji.

Charakter:

(click to show/hide)

Lars jest spokojnym, rozważnym mężczyzną. Nie ulega łatwo emocjom. Co prawda, jego podejście do życia zmieniło się od czasu, kiedy przybył do Gensokyo, jednak nadal jest to człowiek, na którym można polegać. Jest otwarty na nowe znajomości i obdarza nowych znajomych mocnym kredytem zaufania, który jednak łatwo roztrwonić, gdyż Lars jest wrażliwym człowiekiem, czego jednak nie okazuje. Gdy sytuacja wspomniana wcześniej ma miejsce, potrafi bez uzewnętrzniania swoich emocji ukarać tego, który dopuścił się zdrady. Poza subiektywnymi podziałami i preferencjami, tak jak Byakuren, uważa wszystkich za równych, dopóki nikt nie zajdzie mu za skórę. Wykazuje wielkie zrozumienie dla odmienności rasowych, które zresztą lubi badać. Jest bardzo ciekawy świata, co niektórzy uważają za zaletę, inni za wadę.

Historia:

(click to show/hide)

Etap I - wędrowiec

O Larsie można powiedzieć, że ile kilometrów przebył, tyle warte jest jego życie i jestestwo jako człowiek. A przemierzył dużo. Był młodym podróżnikiem, który opuścił swoje rodzinne, skandynawskie tereny w wieku 18 lat z przeczuciem, że im więcej się wie, tym dłuższe życie będzie się prowadzić. Szczególnym zainteresowaniem obdarzał zjawiska i istoty paranormalne (demony wszelkiej maści, itp.). Poznawał mitologie różnych kultur, bestiariusze wielu zakątków świata zewnętrznego, aż - z bagażem wielkiej wiedzy - trafił do Japonii. Tam usłyszał legendę o mitycznej krainie Gensokyo. Kilka lat spędził nad studiowaniem wszystkiego, co miało związek z tym tematem, włączając w to oczywiście szukanie sposobu na dostanie się tam, co było przez pewien czas jego największym marzeniem. Lars od dziecka lubił wyzwania. Wierzył, że wszystko da się ogarnąć ludzkim umysłem. Mimo tego, jego starania spełzły na niczym. Zrezygnowany, postanowił, że nie opuści Japonii gdyż, jak sam mawiał, coś go tutaj trzyma. Jakiś wewnętrzny głos (Lars był samotnikiem, toteż możliwe, że po prostu rozmawiał często sam ze sobą). Zaciekawiony fantastycznymi buddyjskimi budowlami, postanowił trochę bardziej zgłębić tematy buddyzmu, towarzyszącym mu kanonom religijnym oraz stylowi życia. Spędził nad tym kolejny rok, mniej lub bardziej umyślnie zaczynając dostosowywać swoje życie do praktyk buddyjskich i praw, narzucanych przez tą religię. Nigdy jednak nie przestawał wracać do swoich marzeń o dostaniu się do Gensokyo.

Etap II - wiara czyni cuda

Nie wiadomo co było przyczyną. Jego rosnąca wiara (narodził się w ateistycznej rodzinie, z niewielkimi przejawami wiary w siły natury), praktyki buddyjskie, badania nad japońskimi legendarnymi demonami, czy po prostu wielkie szczęście. Pewnej nocy jego sen zmienił się w rzeczywistość. I to dosłownie. Podczas pieszej wędrówki do innego miasta (Lars nie korzystał zbyt często z komunikacyjnych dorobków cywilizacji) uciął sobie drzemkę pod drzewem, dzierżąc swój ekwipunek. Gdyby nie obudził się w chwili dość bolesnego upadku na ziemię, nie spostrzegłby nawet co się stało. A stało się dużo. Po obudzeniu, jeszcze na półśnie zobaczył za sobą słabnący portal w kształcie wykrzywionego cienkiego wrzeciona, do którego chowała się...ludzka stopa. Pomyślał, że to sen, dlatego spędził jeszcze wiele godzin, śpiąc na polanie w lesie w krainie, do której udało mu się nareszcie przybyć.

A tą krainą było oczywiście Gensokyo. Wiele czasu minęło, zanim Lars zrozumiał co mu się przytrafiło, jednakże jego naturalna umiejętność szybkiego przyswajania wiedzy pozwoliła mu w miarę szybko okiełznać otaczający go świat. Zaczął nim żyć, zaczął walczyć o przetrwanie, narażony - jako człowiek - na ciągłe ataki youkai. Codzienna praktyka tego rodzaju pozwoliła na badanie natury demonów, ich zwyczajów i umiejętności. Szybko wzbudził w sobie wielkie zainteresowanie bestiariuszem Gensokyo. Przez swój upór i spryt, poznał historię pewnej osoby, Byakuren Hijiri, która pomagała zarówno youkai, jak i ludziom. Warto zaznaczyć, że Lars przez początkowy swój okres bytności w Gensokyo starał się jak najmniej wystawiać na jakikolwiek widok, by ograniczać niezdrowe zainteresowanie swoją osobą. Później dowiedział się, że sztuka ta udawała mu się na tyle, by zwodzić nawet wszędobylską krucza reporterkę, Ayę. Wracając do biegu historii, perypetie Byakuren i jej poglądy na życie urzekły Larsa do tego stopnia, że gdy usłyszał o tym, że panna Hijiri osiadła w Gensokyo i przebywa w świątyni Myouren, zapragnął się z nią zobaczyć. Jego zainteresowanie tym miejscem pogłębiał fakt, iż świątynia była przyjazna youkai. Bieg wydarzeń sprawił, że Byakuren, ucieszona z powodu poznania tak oczytanego i zainteresowanego bliskimi jej życiu dziedzinami, zaaprobowała Larsa jako swojego ucznia a z biegiem czasu, także i przyjaciela oraz powiernika. Nie zgodził się on jednak na zamieszkanie w Myourenji, gdyż jak sam powiedział - przyzwyczaił się do mieszkania w pojedynkę. Dlatego też zbudował sobie murowaną chatę na modłę buddyjską w odległości około stu metrów od świątyni. W międzyczasie z Larsa-podróżnika stał się Larsem-buddyjskim mnichem, osiadłym (przynajmniej tymczasowo). Z pomocą niektórych youkai wykuł sobie metalowy pręt, a z biegiem czasu zaczął interesować się łucznictwem, który uważa za jedną z najpiękniejszych technik i jeden z ciekawszych sposobów spędzania wolnego czasu, co jest dla niego swoistą odmiennością od dni wypełnionych studiowaniem książek. W duchu buddyjskich nauk zaczął też dbać o kulturę fizyczną swojego ciała. By niejako odciąć się jeszcze bardziej od swojej przeszłości i zewnętrznego świata, zmienił nazwisko na Morigami (jego poprzednie nazwisko nie zostało nikomu przezeń ujawnione). Jego codzienność teraz to, prócz wymienionych wyżej czynności, odwiedzanie wioski ludzi, utrzymywanie pozytywnych kontaktów z większością populacji Gensokyo a także częste wizyty w Myourenji i dysputy z Byakuren.

Staty:

(click to show/hide)

Siła: 90%
Zręczność: 90%
Szybkość: 80%
Wytrzymałość: 100%
Mądrość: 120%
Siła Woli: 140%
Percepcja: 150%
Energia: 90%

Cecha specjalna postaci:

(click to show/hide)

cecha fizyczna: Sokole oko - umiejętność przydatna głównie w walce, Lars potrafi w mgnieniu oka dokonać przeglądu pola bitwy by bez konieczności czekania i żmudnej analizy umiejętności przeciwnika/przeciwników znaleźć najlepsze rozwiązania i sposoby na przeprowadzenie walki i wygranie jej, uwzględniając także otoczenie.

(Ukryta) cecha psychiki: Manipulacja uczuciem strachu - w wyniku studiów nad naturą i umiejętnościami youkai, Lars poznał i wykształcił u siebie niezwykły dar, polegający na wzbudzaniu u przeciwnika naturalnego strachu, bazującego na jego przeszłych przeżyciach. Używając tej umiejętności i niewielkiej ilości magii potrafi np. dokonać projekcji obiektu lub wydarzenia, który przeciwnik uważa za przerażający dla niego samego. Wszystko odbywa się na zasadzie iluzji.   

[Ekkusu]

Sokole oko zależne od percepcji, manipulacja strachem od siły woli - jak jest któraś statystyka mniejsza od statystyk celu, nie udaje się. Im większa przewaga postaci w danej materii nad przeciwnikiem, tym lepszy efekt... a tak to k, może być.

[Mayuki]

a suma tych procentów odbiegająca na plus lub minus od setki musi się równać jakiejś konkretnej liczbie ?

[Ekkusu]

Jest równo bądź mniej - no effect. Im więcej, tym lepszy efekt.

[Piscilla]

Dopisuję miejsce przebywania i dorzucam jedną zmianę... Jeśli można

[Ekkusu]

Quote from Piscilla on January 2nd, 2013, 03:43 PM

Dopisuję miejsce przebywania i dorzucam jedną zmianę... Jeśli można

A gdzie jest konkretnie ta zmiana?

[Piscilla]

W charakterze, dopisałam jedną rzecz, o której zapomniałam wcześniej i jedną cechę

[Ekkusu]

Spoko.