[Devvy]

Widok, choć niewyraźny, szokował na tyle by chłopak nawet przez chwilę nie zastanawiał się nad odpowiedzią.
- Z chęcią polecę sam. Nie chcę wpakować się razem z tobą prosto w paszczę smoka. - odpowiedział i zeszkoczył z miotły.
Chłopak wisząc w powietrzu patrzył przez chwilę na wybieloną kotlinę. Normalnie zrobiłoby mu się słabo i uciekałby jak najdalej, ale ciekawość wzięła górę.
- Te kości jakoś wyjątkowo zachęcająco nie wyglądają, ale szkoda byłoby zawracać teraz nie zobaczywszy smoka. - stwierdził na głos i ruszył za pozostałymi.

[Ekkusu]

Omacraq'ke lekko się odsunął do tyłu gdy zobaczył to ponure cmentarzysko. Mógł przynajmniej wywnioskować, co to stworzenie potrafi - zionąć ogniem. Nie pasowało mu skończenie jako grillowana ryba. Był stworzeniem ostrożnym, ale i ciekawskim. I zdecydowanie tutaj ostrożność brała górę, bo i nawet nie wiedział w jaki sposób mógłby walczyć z czymś takim. I po co... a chyba nie było przyjaźnie nastawione. Nie miał pojęcia, może polował jedynie na ludzi?
-Mam inne... zdanie na ten... temat-Stwierdził stwór, zastanawiając się nad swoim następnym krokiem. Teoretycznie on też się żywił ludźmi... wróżkami... youkai... był mięsożercą. Ale wiedział też, że miał swoje zasady, i generalnie nie zabijał ot tak, dla przyjemności czy zabawy. A tutaj... to chyba coś nowego.
-Czy kapłanka Hakurei... nie powinna się tym... zająć?-Zapytał trochę niepewnie. Pamiętał jak to z nim było. Wyłapywał wszystko, tamta przyleciała, sprała go, doszli do porozumienia. A oni się pchali nie wiadomo po co... w sumie... jeżeli coś się stanie, to zawsze będzie mógł uciec, a biorąc pod uwagę bojowy charakter tej czarownicy... chyba będzie mógł się w razie czego wycofać. Tylko musi być ostrożny...
...no nic... wzruszył ramionami, i powoli, ostrożnie, w razie czego podążył za grupą.

[Phor Cillic]

Wróbel zaś milczał, nie wykonując żadnej spontanicznej akcji. Można powiedzieć nawet, że nie ruszał niczym poza skrzydłami.

Widocznie strach wziął górę. Ale jeszcze nie na tyle, by zacząć w panice uciekać przed blondwłosą czarno-białą... jeszcze.

[Ekkusu]

Tak zniżał lot gdy nagle... stanął. Coś mu się nie do końca zgadzało. A właściwie, zgadzało aż za dobrze.
-Może... lepiej... jak poleci tam jedna... osoba... i sprawdzi, czy wszszszszystko... w porządku? Jak głęboka... jaskinia... czy się nie czai tam...-Tak sobie pomyślał, że wlatywanie tam bez trochę dokładniejszego sprawdzania byłoby troszkę... głupie? Sam jakby wleciał i spotkał się z ognistym jęzorem...

[Devvy]

Milan spojrzał się z wielkim zdziwieniem na dziwnego już samego w sobie youkai.
- Och! Aż takich samobójców to tu chyba nie ma. Jakby co to na mnie nie liczcie. - powiedział po czym zwrócił się do Marisy - Nawet o tym nie myśl. Powinnaś szanować swoje życie jako człowiek. Nie pozwolę ci polecieć tam samej.

[Kosiek]

Kohaku

Bibliotekarz popatrzył po zebranych. Dzieci, ludzie i youkai nieufające własnym zdolnościom regeneracji... Kruk burknął coś pod nosem niezrozumiale, a po tym gwałtownie złożył skrzydła i spikował prosto w dolinkę. Starał się kontrolować lot na tyle, by rzucić okiem po ścianie skalnej w poszukiwaniu większych jaskiń. Gdy już takowe zlokalizował, przysiadł przy kościach (trzymając się pod względnie dużym kątem do wejścia do jaskini) i starał się zorientować się co je oskrobało z mięsa.

[Piscilla]

Wszyscy
Marisa burknęła coś pod nosem, gdy Milan próbował ją ułożyć i ruszyła za krukiem bez słowa. Wam pozostaje obserwować z daleka sytuację i czekać.

Kohaku
Przyglądając się skale mogłeś zauważyć sporo drobnych dziur, niekoniecznie będących jaskiniami i jedną sporą, która jednocześnie była źródłem morza kości i do której prowadził "wygnieciony" w kościach szlak. Z bliska mogłeś też zauważyć, że kości nie wyglądają na niedawno zostawione.
Za plecami usłyszałeś Marisę:
- Długo coś musiało je tu składować, ze...

[Kosiek]

Kohaku

- Albo zostały tu zostawione na postrach - mruknął piekielnik, odkładając na miejsce wcześniej badany element anatomii. - Czasem to działa.
Nie tracąc czasu, kruk zaczął przywoływać sobie katanę. Najpierw zmaterializował rękojeść i tsubę w swej garści, a potem "wyciągnął" ostrze z drugiej ręki. Pewniej by się czuł z nodachi, ale nie miał pojęcia ile naturalnych przeszkód będzie w jaskiniach. Definitywnie mu się tu nie podobało - i jak raz jego grymas to odzwierciedlał. Z tego co czytał, tak gęsto usiane jaskinie są relatywnie rzadkie...
- Jesteśmy tu jak na tacy... - stwierdził, po dłuższej chwili obserwacji.

[Devvy]

Chłopak spodziewał się, że zostanie zignorowany przez czarownicę, więc nie przejął się w pierwszej chwili jej zniknięciem. Nie wygląda na to, by nagle znikąd zjawił się tutaj smok. Rozglądał się dookoła nie wiedząc co zrobić, aż w końcu zatrzymał wzrok na pozostałej z nim dwójce.
- Będziemy tak bezczynnie czekać tutaj aż wrócą? - zapytał

[Ekkusu]

Żyją. Więc chyba nie ma tam zagrożenia. Wolał nie ryzykować niepotrzebnego bólu i zmęczenia, więc dołączył do tamtej dwójki. Zerknął na wnętrze jaskini.
-Coś tu jest... nie tak. To nie mogą być... kości tutejszych. Kapłanka na pewno by zareagowała-Stwierdził przyglądając się wnętrzu. Miał mieszane uczucia... ale do licha, co tam. Nie będzie się wycofywał. Było tu na tyle dużo dziwnych i niepasujących elementów, że by nie mógł usnąć nie dowiadując się o co chodzi.
-Myślicie... że może ich być więcej?

[Phor Cillic]

Wróbel poleciał za resztą, utrzymując bezpieczną odległość od czarno-białej, przy okazji nasłuchując otoczenia.

Miał przeczucie, że zaraz zacznie się dziać coś złego.

[Piscilla]

Milan
Reszta grupy poszła do jaskini, zostałeś sam na zewnątrz... Jak na razie nie weszli głęboko, ciągle ich widzisz

Grupa odkrywców
W jaskini już nie było kości na podłożu, jedynie pojedyncze okazy. Były za to porozrywane pajęczyny, a dalej tylko ciemność

Phor
Słyszysz jedynie swoich towarzyszy, do tej pory żadnych obcych dźwięków

[Devvy]

Chłopak westchnął i poleciał za resztą.

[Ekkusu]

-Ma ktoś jakieś... źródło... światła?-Zapytał Omacraq'ke, rozglądając się na boki. Zauważył pajęczyny-Ktoś tu musiał być. I pewnie dalej jest...-Osobiście sądził, ze w takiej sytuacji nie nadawał się na chodzenie w pierwszej linii. Więc... czekał, aż ktoś wyjdzie bardziej do przodu. W razie czego... będzie osłaniał. Znał siebie i wiedział, że nie jest zbyt ruchliwy.

[Kosiek]

Kohaku

Piekielnik zbliżył się nieznacznie do pajęczyn by im się przyjrzeć. Momentalnie podchwycił skojarzenia z pewną osobą jaką znał z widzenia...
- Jeśli to co myślę, zostawiło te pajęczyny, powinniśmy być wyjątkowo ostrożni... - skomentował jedynie, jakiekolwiek szczegóły zachowując póki co dla siebie.