Beta Touhou

Właśnie o to będzie opierać się poprawka, więc sza.
Na razie wolę ognia, bo się przeziębiłem.

Spóźniłem się na nabór do [2.2] i [x2.1], co w gruncie rzeczy jednak mnie cieszy - mam więcej czasu, by zrobić sobie herbatkę i rozsiąść się wygodnie potrzymać trochę Yuukomę w wyimaginowanym Czyśćcu Przerażenia pomyśleć i poprawić historię Yuukomy tak, by wiele rzeczy już się zgadzało. Nawet, gdy miałbym jeszcze szansę pojawić się w niezrozumiały sposób w świeżo zaczętym Normalu Raiona, wolę dopracować lore ze swojej strony (pomimo potencjalnych okrzyków typu "this is gensokyo m8, jaki lore"). I przy okazji doczytać i te poprzednie, jak i te obecne storytellingi.

Poczekam, nawet na koniec sesji [2.Ex] i [x2.Ex] (inaczej nazwaną na zmyłę [x2.3] :p). W międzyczasie życzę szczęścia Fedorze, jak każdy :3

Teraz dopiero zauważyłem, jak ciężka to kwestia - Yuukoma został poproszony wtedy przez Momotaro o zademonstrowanie swoich możliwości ataku (było to coś a la: <Momotaro myśli> "Zabrałem tego dzieciaka, bo Mamizou coś w nim czuję, ale żeby poszedł ze mną dalej, musi, no musi mieć jakąś formę obrony przed youkai! Inaczej Rumia go zeżre! might as well remind him about trees as good hiding spots"), a co biedny człowieczek (Yuukoma) mógł wtedy zrobić? Odpalić "racę" złożoną z paru pocisków ustawionych prosto w niebo podczas swojego Czerwonego Światła.

Głównie będzie tu się rozchodzić o sposób, w jaki nasz chłopaczek dobrał się do magii, co chętnie dodam do Historii w KP. Until then - Work in Progress.

- Tak, erm... Balowałem potem... Tańczyłem nawet z jedną - oczywiście skłamałem, czoło mając lepkie od potu. - Raczej mi powiedz, mamo, co tam u Ri! Siedzi nadal w swoim pokoju i płacze, że nie może wyjść?
Oczekiwałem od skrzekliwej matki jakiejś odpowiedzi, nawet przygany. Jednak jedyne, co usłyszałem, to przeciągłe wzdechnięcie. Wyraz twarzy również nie był trudną zagadką...
- Coś się stało? - zapytałem strwożony.
...
W międzyczasie w twarz walnęła mi kartka. Nie było to zbyt miłe uczucie, jednak na kartce widniał tekst - zaproszenie na... rewanż? Od tych trzech małych...?!?
Nie, nie mam sił na obrywanie kulkami. Piszą, że mogę brać pociski - wtedy będzie boleć jeszcze bardziej. Wolę nie angażować się w takiego rodzaju zabawy - jeszcze raz zostanę trafiony jako pierwszy, bo nie zapamiętałem, gdzie dokładnie się spotkaliśmy w lesie pełnym drzew - z lekkim uśmiechem w duchu odrzuciłem wezwanie.
Wracając do domu (powrotem było bycie ciągniętym za uszy przez zdeterminowaną matulę) zauważyłem mnogą ilość plakatów, rozwieszonych co dwa metry w przeróżnych miejscach. Zapraszały one na spektakl teatru Nou. Za sztuką osobiście nie przepadałem, lecz uznałem, iż całkiem dobrym pomysłem byłoby się na niego wybrać.
Dzień może kończył się nieszumnie rozwiązanym incydentem, lecz noc zaczynała się rodzinnymi niesnaskami.

<ready na sesję N+, ale to po dodaniu statystyk oraz po wymyśleniu zacnej, paint-coloured karty>

Chętnych więcej WoT odsyłam do Googela.

mimo że ja napisałbym 'teatr Nou'

- Tjaaa...Rodzinie.. Ri jest pewnie cały czas wkurzona na mnie, rodzice pewnie puszczą to mimo uszu, bo Reporterka Bunbunmaru napisze kolejny, łatwy do uwierzenia artykuł... Nie za bardzo się tym pochwalę. Chyba że kotu, bo z nim winno być wszystko w porządku. - uznałem głośno.
- Ale zawsze świetnie wykonana robota. Cokolwiek to było. A ta druga, o imieniu Koa... Racja, nie była skąpo ubrana. Była do skąpa obszarpana z ubrań! - odparłem żartem.

...
- Dobra, zajmujemy się tymi osiłkami? Widocznie się budzą. I jeszcze dziś masz mi urosnąć skrzydła!

Czy zrobiłem coś złego? Za mną przychodzi Mami, a Momotaro od progu oskarża ją o jakieś tam "oszukiwanie"...
Owszem, jego powody są zrozumiałe, lecz na samo brzmienie słowa 'oszukiwanie' chcę uciekać przynajmniej na dwadzieścia metrów.

Gdyby tylko wyrosły mi takie skrzydła, do ucieczki...

<marzenia ściętej głowy>

<nie wiem, na czyją odpowiedź czekał GM>

Skoro nie chcę nic od Mami, schodzę (to też w jakimś sensie zlatywanie) na dół, gdzie widzę Momotaro i jego Kobiecą Kompanię.
- Ehem... Momotaro? Nauka latania? - napomniałem, lekko się czerwieniąc.