[Ekkusu]

-Mam, na nawóz. Jest na zewnątrz-Komachi kiwnęła tylko głową i wyszła, razem z częścią duchów. Yuuka usiadła na taborecie przy ścianie.
-Jejku... jesteś aż taką straszną jędzą?-Zapytała retorycznie niezbyt przejęta całą sytuacją. Chyba nawet ją to bawiło...
A duchy jak na razie niczego nie znalazły.

[HERUBIM]

Proszę o wybaczenie za zaistniałą sytuację, ale bardzo martwię się o Youmu, a Pani nie ułatwia nam sprawy...
- A, i Mima-sama kazała podziękować za roślinki...

[Ekkusu]

-Już u mnie była. Trochę rozmawiałyśmy... mało się zmieniła-A co do tego co zauważył Saito... to w sumie nic szczególnego. Nawóz, krzywiącą się lekko Komachi, pole słoneczników które było trochę powygniatane tu i ówdzie... dość spokojnie.
-No i co, coś znaleźliście? Bo ja BARDZO cenię swoją prywatność...

[HERUBIM]

- Proszę o wybaczenie za to najście... *Saito się pokłonił, lecz spojrzał prosto w oczy Yuuki*
- Czy mogłaby pani sprawić aby kamień zszedł mi z serca i przysiąc iż dziś nie było tu Youmu, ani pani się z nią nie widziała...?

[Ekkusu]

-Nie-Odpowiedź krótka i mało treściwa... albo i bardzo, w zależności od interpretacji.
-Nic nie znalazłam... a ty?-Zapytała... i coś poruszyło Yuukę. Podniosła się, pokręciła głową, i sięgnęła po parasol
-Eh... dzieciaczki... za pewnie się czujecie... może Mima miała trochę racji...-I... wyszła w stronę pola słoneczników.

[HERUBIM]

- Ona musi gdzieś tu być *Powiedział cicho do Komachi* albo coś z nią zrobiła... słuchaj potrafisz kontrolować dystans, udaj się do kuriera Tengu Sorahiego i powołaj się na mnie. Powiedz iż Natychmiast trzeba znaleźć Youmu, powiedz że mi na tym bardzo zależy. Ja w tym czasie spróbuję tu coś zdziałać... *Powiedział, po czym ruszył za Yuką w słoneczniki...*

[Ekkusu]

Blink... rozpłynęła się w fioletowej chmurze. Yuuka natomiast przechadzała się po polu słoneczników jakby czegoś szukała. Komachi wróciła mi dwóch minutach.
-Nie ma go, jest na kursie... jak już to trzeba by go złapać pomiędzy jednym a drugim

[HERUBIM]

- W takim razie czekaj na niego, ja się tu zakręcę jeszcze *powiedział, po czym poszedł do Yuki*
- Szuka Pani czegoś? może pomóc? co dwie pary oczu to nie jedna *Powiedział*
- Piękne słoneczniki... *westchnał*

[Ekkusu]

-Szukam... coś, co tutaj gdzieś zgubiłam, o, jest!-Yuuka pochyliła się, sięgnęła po coś... i wyciągnęła!
Youmu. Miała wymalowane na swoim nagim ciele różne kwieciste wzory, które wspaniale (Chociaz specyficznie) współgrały z cierniami oplatającymi jej ciało. Była nieprzytomna (?), dlatego też zbytnio nie protestowała. Pewnie to pociągnięcie za szyję musiało by być w innym razie bolesne.

[HERUBIM]

- Coś... Ty... Jej... Zrobiła...
*Cedził słowa przez zęby, zaczął powoli iść w jej kierunku*

[Ekkusu]

-Mniej więcej to co tobie, tyle, że bez ciastek i herbatki. Tak jak więc mówiłam...-Yuuka rzuciła Youmu na ziemię. Uniosła się w powietrzu kręcąc parasolem w dłoni. Ten uroczy uśmiech...
-Nie chciałabym być teraz w waszej skórze

[HERUBIM]

*Saito ruszył na pełnej prędkości w stronę Youmu, biegł nisko przy ziemi tak że dłonią sunął po ziemi*
- Nie lekceważ godności drugiej osoby! *krzyknął, poczym pomiędy nimi a Yuką w niebo wystrzeliła gruba ściana *

[Ekkusu]

Plan wydawał się być całkiem niezły... ale PACH! Coś go chwyciło za kostki i z impetem uderzył o ziemię... szarpał się przez chwilę podczas gdy Yuuka wycelowała w niego swoim parasolem.. co go chwyciło... korzenie słoneczników!
Jednak zamiast promienia lasera zobaczył serię eksplozji w miejscu, gdzie była Yuuka. Świst ostrego przedmiotu koło jego nóg, ktoś go chwycił w pół... toi była Komachi.

***

-Zawsze sądziłem, że słudzy dworu Hakugyokurou są bardziej rozsądni-Stwierdził Tengu. Trzymał on Youmu na swoich ramionach, natomiast Komachi postawiła Saito na ziemi... tak się wybili, że znaleźli się w okolicach lasu magii.

[HERUBIM]

- Dziękuje za ratunek, sam pewnie bym sobie nie poradził... *odrzekł* ona jest za silna...
*Szybko podszedł do Youmu, nakrył ją swoim kimonem*
- Wybaczcie, ale muszę z nią natychmiast udać się do Eientei...

[Ekkusu]

-Chwila-Rzucił tengu. Przystawił swoje palce do jej szyi, przyłożył ucho do jej klatki piersiowej... oraz przystawił swoje palce do swojego lewego oka. Coś chrobotnęło... przyjrzał się ogrodniczce.
-Jest gorzej niż myślałem-Minę miał taką samą jak wcześniej-Ma w organizmie dużą ilość substancji narkotycznych, część magicznego pochodzenia. Nie wiadomo jak się zachowa gdy się obudzi... Eientei jest najlepszym rozwiązaniem. Wracajcie do siebie, ja ją tam zaniosę...-Puff... i wzleciał w powietrze.
-...nic jej nie będzie, spokojnie-Komachi położyła Saito rękę na ramieniu